Attyk to element architektoniczny znajdujący się w górnej części budynku w postaci balustrady, ścianki albo rzędu sterczyn, które mają za zadanie osłaniać dach. Ich rozbudowane formy stosowano przede wszystkim w okresie manieryzmu przy okazji budowy mieszczańskich kamienic. Attyki pełnią przede wszystkim dwie funkcje:
- estetyczną – są architektonicznym elementem dekoracyjnym,
- konstrukcyjno-użytkową – są zabezpieczeniem budynków sąsiednich między innymi przed przenoszeniem się ognia na wypadek pożaru. Attyka to więc mur ogniowy, dlatego zwykle wykonuje się ją z niepalnego materiału o grubości przynajmniej 1/4 metra, przykładowo z ceramicznej, pełnej cegły, bloczków betonowych czy silikatu. Wytrzymałość ogniowa takiej konstrukcji powinna być minimalnie jednogodzinna.
Attyki stosowano już w starożytności, np. w Grecji czy Rzymie. Są to elementy konstrukcji bardzo charakterystyczne dla zamków, kościołów, pałaców, kamienic, bram oraz ratuszów, także w Czechach oraz w Polsce. Stosowano je także na terenach dzisiejszej Ukrainy, a także Litwy.
Typowymi przykładami attyków są te zdobiące Pałac Kultury i Nauki w Warszawie, a także krakowski budynek S Centrum Administracyjnego położonego w Nowej Hucie na obrzeżach miasta.
